وقتی کسی از نزدیکان که ازقضا چهارده سال از شما کوچکتر است، در جمع به شما بی احترامی کند و شما را مسخره کند، و شما یک بار بخندید و چیزی نگویید و دوبار به روی خودتان نیاورید و منتظر تذکر والدینش شوید و سه بار رعایت جمع را بکنید، ولی آخر از کوره در می روید! نمی روید؟
حالا عکس العمل مادرش چیست؟ "بچه های این دوره و زمونه به حرف آدم گوش نمیدن" و وقتی بگویی "این همه بچه دورمان هست که آدم از ادب فراوانشان انگشت به دهان میماند!" بگوید: "خود تو به آن یکی فرزندم دستور میدهی و در جمع ضایعش میکنی"
یعنی اگر شما در خانواده با یک فرد هجده ساله مواجه شوید که مثل قحطی زده ها مشت مشت قند و شکلات میخورد و کلاه پیرمرد هشتاد ساله را از سرش مید و پرت میکند و به مرد پنجاه ساله لگد میزند و پدر و مادرش هم هیچ به روی مبارکشان نمی آورند، به رفتارش اعتراض نمیکنید؟ این دستور دادن است؟ من دلم برایش میسوزد و نمیخواهم پیش دیگران بی ادب شناخته شود! این ضایع کردن است؟ شما ضایع هستی جانم! من میخواهم که از ضایعی دربیایی!
درباره این سایت